Раҳматилло Зоиров, раиси Ҳизби сотсиал-демократии Тоҷикистон бо ирсоли номае ба раисҷумҳур аз ӯ хостааст то фавран гарави интихоботӣ барои номзадҳо ба парлумонро бекор созад.
Дар ин нома, ки нусхаи он ба Паём расид, гуфта мешавад Президиуми Шӯрои сиёсии ҲСДТ ба ин хулоса расидааст, ки ҳукумат ва парлумони кишвар “одамонро ба ҷиноятҳо водор мекунанд, одамони бовиҷдон ва боэътимодро таҳқир карда, ба манфиати онҳо туф мекунанд, заминаҳои хавфноктаринро пойандоз мекунанд, ки интихобот таҳрим гардад”.
“Шиори онҳо “Шумо бархезед, силоҳбадастони мо омода ҳастаанд, ки шуморо ба ҳалокат расонанд”” – гуфта мешавад дар нома.
Раиси ҲСДТ дар номааш гуфтааст “ҳукумат тамоми монеаҳоро ба миён меорад, ки тавассути интихобот ба сафи мақомоти намояндагии кишвар кадрҳои софдилона, боэътимод, бовиҷдон ва донишманд дохил нашаванд. Барои ин бо муқаррар кардани ҳар гуна монеъаҳо, аз ҷумла гарави интихоботӣ, фаъолияти фаъолони ҷомеаро маҳдуд месозанд. Зеро кормандони ростқавл, боирода, бовиҷдон ва донишманд пул надоранд, онҳо иззату обрӯ, эътиқод ва дониши хуб доранд, ки ин сифатҳо ба мансабдорони фасодкор хос нест ва шуда ҳам наметавонад, мансабдорони фасодкор мадҳиябозанд ва ба ин восита вазифаро ҳамчун манъбаи тиҷорат истифода мебаранд”.
Шакли пурраи номаи Раҳматилло Зоиров ба раисҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон ба шакли зер аст:
ГАРАВИ ИНТИХОБОТИ БОЯД ФАВРАН
БЕКОР КАРДА ШАВАД!!!
Муроҷиат ва дархости
раиси Ҳизби сосиал-демократи Тоҷикистон (ҲСДТ)
Раҳматилло Зойиров ба Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон
Ман ба шумо ҳамчун мансаби олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муроҷиат мекунам, зеро ба ин эҳтиёҷоти фаврӣ ба миён омадааст. Ман 15 моҳ бемор будам, бинобар ин ман ба иҷрои вазифаҳои худ чун раиси ҲСДТ аз нав шуруъ кардам.
Шумо, ҳамчун Президенти кишвар ва ҳамчун шахси мансабдори олии давлат, бояд дар ҳалли ин мушкилот дар чаҳорчӯби қонунгузорӣ саҳм гузоред.
Ман ҳамчун раиси ҲСДТ, ҳамчун ҳуқуқшинос, як сиёсатмадор ва танҳо як шахсе, ки доираи муайяни тиҷоратии мардум ҳастам, наметавонам қонунро вайрон кунам ва миқдори зиёди маблағҳои кредитиро ҳамчун тӯҳфа, ҳамчун имтиёз ва ғайра ба даст орам, хусусан аз давлатҳои хориҷӣ ва шахсони воқеӣ ҳам ҳуқуқӣ. Ман ҳеҷ гоҳ ин корро накардам, қонунро вайрон накардам, аз касе напурсидам, ба касе хусумат накардам, сари худро ғайр аз мардуму ватан, ба ягон нафар хам накардам.
Дар Президиуми Шӯрои сиёсии ҲСДТ саволҳо дар бораи вазъ дар кишвар, аз ҷумла, масъалаи гарави интихоботро муҳокима карда, ба хулосае омадем, ки ҳукумати кишвар дар маънои васеъи ин калима, аз ҷумла парлумони кишвар, одамонро ба ҷиноятҳо водор мекунанд, одамони бовиҷдон ва боэътимодро таҳқир карда, ба манфиати онҳо туф мекунанд, заминаҳои хавфноктаринро пойандоз мекунанд, ки интихобот таҳрим гардад. Шиори онҳо «Шумо бархезед, силоҳбадастони мо омода ҳастаанд, ки Шуморо ба ҳалокат расонанд». Лекин фаромуш накунед, ки мардум бархезад, силоҳбадастони ҳукумати кишвар, барои гурехтан ҷой дарёфт намекунанд. Бо қаҳру ғазаби мардум бози накунед.
Ман комилан итминон дорам, ки дар ҳукумати кишвар кадрҳои арзанда ва соҳибихтисос дорад, аммо онҳо ҷойҳои калидиро ишғол намекунанд, ҳукумат наметавонад ҳамчун як механизми ягона кору фаъолият барад, ҳукумат наметавонад ҳамоҳанг ва эҷодкорона кор кунад, зеро он яктарафа аст, бидуни назардошти афкори ҷомеа ва бидуни намояндагии қишрҳои гуногуни аҳолӣ, ташкил карда шудааст, ва муҳимтар аз ҳама, он аз мансабдорони суст ё фасодзада иборат аст. Дар чунин шароит, ҳукумат тамоми монеаҳоро ба миён меорад, ки тавассути интихобот ба сафи мақомоти намояндагии кишвар кадрҳои софдилона, боэътимод, бовиҷдон ва донишманд дохил нашаванд. Барои ин бо муқаррар кардани ҳар гуна монеъаги, аз ҷумла гарави интихоботӣ, фаъолияти фаъолони ҷомеаро маҳдуд месозанд.
Зеро кормандони ростқавл, боирода, бовиҷдон ва донишманд пул надоранд, онҳо иззату обрӯ, эътиқод ва дониши хуб доранд, ки ин сифатҳо ба мансабдорони фасодкор хос нест ва шуда ҳам наметавонад, мансабдорони фасодкор мадҳиябозанд ва ба ин восита вазифаро ҳамчун манъбаи тиҷорат истифода мебаранд.
Дар давоми 10 соли охир, ҲСДТ масъалаи бекор кардани ҳама гуна гарави интихоботиро беш аз 15 маротиба ҳамчун масъалаи мубрам бардоштааст. На дар ҷаҳон, на дар ИДМ гаравпулии интихоботӣ нисбат ба номзадҳо ба вакилӣ аз ҳизбҳои сиёсӣ муқаррар нашудааст, онҳо метавонанд дар робита бо номзадҳои худпешбарӣ муқаррар шаванд, ин ҳам бошад дар миқёси ҳадди аққал муқаррар карда мешавад. Он чизе, ки дар Тоҷикистон муқаррар шудааст, дандони аждаҳо (зубь дракона) мебошад, ки он паррандаро мекушад, ҳатто парранда тухмҳои тиллоӣ дошта бошад. Хӯрдани ин дандони аждаҳо барои парранда ин шикори марговар мебошад ё парранда ба мурдахур табдил меёбад. Ба Шумо кадрҳои мурдахур лозим аст?
ҲСДТ беш аз 50 нафар кадрҳои сазовори сатҳи парламент ва ҳукумат доро мебошад, аммо, агар дастгоҳи давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон зиёда аз 300 ҳазор нафарро бо кор таъмин кунад, дар байни онҳо ягон узви ҲСДТ нест. Ҳатто ҳамчун узви КМИР дар 15 соли гузашта, ҳама ҳизбҳо, ба истиснои ҲСДТ, намояндагӣ доштаанд. Вохӯрӣ бо намояндагони ҳизбҳои сиёсӣ бо иштироки Шумо бо иштироки тамоми ҳизбҳо, аз ҷумла ҲНИТ, вале бе иштироки намояндаи ҲСДТ баргузор мегардид. Дар айни замон ҲСДТ на як судя ё прокурор, корманди Вазорати корҳои дохилӣ ё Кумитаи давлатии амнияти миллӣ, умуман, ҳатто байни хизматчиҳои давлатӣ, ягон нафар надорад, ҳатто як раис ё котиби ҷамоат низ вуҷуд надорад. Саволе ба миён меояд, ки чаро? Азбаски ин натиҷаи сиёсати расмии ҳукумати кишвар аст, ин шароитҳои нобаробар барои ҳизбҳои сиёсӣ мебошанд, ин маҳдудият ва поймол кардани ҳуқуқҳои шаҳрвандон, ки аъзои ҲСДТ мебошанд. Зеро ҳукумат ҲСДТ-ро ҳизби мухолиф эълон мекунад ва маънои вожаи “оппозисиюн” – ро танҳо ҳамчун истилоҳи манфи маънидод мекунад, дар ҳоле ки бидуни «оппозитсиюн», бидуни рақобат дар ҳеҷ як ҷомеа ва давлат, бахусус дар Тоҷикистон ҳеҷ гуна пешрафт нест.
Бояд қайд кард, ки дар кишвари МО гуногунандешии сиёсӣ вуҷуд надорад, шаҳрвандони оддӣ ҳуқуқи интихоб кардан ва интихоб шуданро надоранд (дар қонун қайд мекунем, дар амал нест), ин танҳо ҳуқуқи “интихобшавандагон” аст, ки руйхати онҳо пеш аз интихобот маълум асту, ин ҳам бошад ҳуқуқи мансабдорону сарватманд ва фасодзадаҳо мебошад.
Дар ҲСДТ зиёда аз 80 доктори илм ва номзадҳои илм, ҳуқуқшиносон, иқтисоддонҳо, сиёсатшиносон ва ғайра амал менамоянд. Аммо танҳо касе, ки мегӯяд узви ҲСДТ аст, аз кор хориҷ карда хоҳад шуд ё тамоман ба кор киро намешавад. Роҳбарии ҳизб солҳои тӯлонӣ бе кори расмӣ аст. Ман чандин сол дар муҳоҷирати меҳнатӣ кор мекунам, муовини аввали ман, доктори илмҳои ҳуқуқ Ш.Ҳакимов 8 сол бекор аст, се муовинони дигари раиси ҲСДТ А. Абдулназаров ва М. Одинаев якчанд сол бекор ҳастанд, сеюм Ш.Қудратов – вай барои фаъолияти адвокатии худ 4 солро дар зиндон сипарӣ кард, аз ҳуқуқи истифодаи фаъолияти адвокати дар Тоҷикистон маҳрум аст ва ҳоло дар муҳоҷирати меҳнатӣ аст. Ва оё ин сиёсати одилонаи шумо ва ҳукумати шумост? Дар чунин шароит оё давлати шумо чунин гарави интихоботро барои таъсис додан ҳуқуқи маънави дорад? Дар моддаи якуми Конститутсияи кишвар навишта шудааст: «Тоҷикистон давлати иҷтимоӣ буда, барои ҳар як инсон шароити зиндагии арзанда ва инкишофи озодонаро фароҳам меорад». Инро таъмин кардан вазифаи асосии Шумост ҳамчун Президенти ин кишвар!!! Лекин иҷро намекунед.
Дар чунин ҳолат, барои ҳар як номзад ба вакилии ҳизби сиёсӣ дар ҳавзаи ҷумҳуриявӣ гарави интихоботӣ гузоштани гарави интихоботӣ ба маблағи 5,800 сомонӣ, барои 10 нафар аз ҳизб 58,000, барои 22 нафар – 127,600 сомонӣ – ин ғоратгарӣ дар рӯзи равшан аст, яъне номаълум, ки шаби торик «намояндагон» – и пинҳони чи кор мекунанд. Акнун, қазоват кунем, агар мо ин маблағро супорем, аввалан, комиссияҳои интихоботӣ манфиати овозро барбод медиҳанд ва дуюм, ҳизб ин маблағҳоро аз даст медиҳад, азбаски ҳисоб китоби интихобот дар дасти ҳукумат, ва аз ин ру маблағҳо ба буҷети ҷумҳуриявӣ гузаронида мешаванд. Ва ин ҷинояти дукаратаест, ки барои он касе масъул ва ҷавобгар нест, мутаносибан як ҳизби сиёсӣ, масалан, ҲСДТ, ки қаблан маълум аст, қурбонӣ боқӣ хоҳад монд.
Ҳамин тавр, бо меҳнати хунин ва ашки дили худ дарёфт гашта пуле, ки мо ба даст овардем, ба ҷои «фоида» -и буҷаи давлатӣ мубаддал мегардад, яъне маънои ин як роҳи даромад гирифтани давлат аз ҳисоби одамоне, ки ба ҳукумат номақбул мебошанд, аст.
Саволи табиӣ ба миён меояд: чаро ҲСДТ ва аъзои он ба ҳукумат ва шахсан ба Шумо номувофиқанд? Зеро, мо як ҳизбе ҳастем, ки ростқавлем ва танҳо рост мегӯем, ҳамеша тибқи қонун амал мекунем, ҳукуматро ситоиш намекунем, мехоҳем барои волоияти қонун ва адолат дар кишвар мубориза барем.
Мавқеи ҳукумат равшан аст: сагҳо мерезанд, корвон ба пеш ҳаракат мекунад. Савол ин аст, ки бо ин мавқеъ ҳукумат ба куҷо хоҳад рафт: ба вазъияти нави инқилобй, табаддулот, ба несту нобуд кардани фикри озод, ба ғуломии рӯҳӣ… Ба куҷо?
Ҳамчун мушовири собиқи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба сиёсати ҳуқуқӣ ман хуб медонам, ки як супориши Шумо барои бекор кардани моддаи 32.1 қонун дар муддати се рӯз кифоя аст ва ба шумо барои имзо ва чопи минбаъда дода мешавад. Ин иҷроиши ӯҳдадориҳои шумо хоҳад буд, вагарна, як афсари эътимод ба шумо нахоҳад буд.
Ман шахсан омодаам молу мулк, пул, агар зарур бошад, ҳаётамро барои шукуфоӣ ва рушди демократии кишвар, мардум, ҷомеа диҳам, агар мардуми оддӣ аз он манфиат гиранд, агар мардум воқеан озодона нафас кашанд ва дар кишвари озоду демократӣ зиндагӣ кунанд. Ман рози ҳам қурбон гардам.
Аз ин рӯ, дар ин муроҷиатнома дархост ва даъват мекунам:
гарави интихоботиро фавран бекор намоед, чунонки масалан, 10 сол пеш Русия бекор карда буд.
Раиси ҲСДТ Р. Зойиров